อำเภอเฉิงโข่ว พัฒนาอุตสาหกรรมเบคอน ส่งขายทั่วโลก

        ‘ล่าโร่ว’ (腊肉) หรือ ‘เบคอนแบบจีน’ ซึ่งมีกรรมวิธีการทำที่มีประวัติยาวนานกว่า 2,500 ปี กลายเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญของอำเภอเฉิงโข่วในนครฉงชิ่ง และได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมที่จับต้องไม่ได้ของจีน ตามคำบอกเล่าของ ต่ง อี้เฟิง นายอำเภอเฉิงโข่ว

        ‘เบคอนเฉิงโข่ว’ เป็นผลิตภัณฑ์เนื้อหมักเพียงชนิดเดียวที่ได้รับการยกย่องให้เป็น  “เหล่าจื้อห้าว” หรือ “แบรนด์เก่าแก่ของจีน” (China Time-honored Brand) โดยมีมูลค่าแบรนด์สูงถึง 690 ล้านหยวน

        เมื่อสี่ปีก่อน อำเภอเฉิงโข่วได้กำหนดให้ “อุตสาหกรรมเบคอน” เป็นกลไกสำคัญในการฟื้นฟูชนบท โดยใช้โมเดลการพัฒนาเชิงนวัตกรรมที่รวมเอาบริษัท สหกรณ์และเกษตรกรเข้าไว้ด้วยกัน จึงทำให้กว่า 60% ของครัวเรือนในอำเภอมีส่วนร่วมในห่วงโซ่อุตสาหกรรมเบคอน ซึ่งช่วยสร้างรายได้เฉลี่ยให้กับแต่ละครัวเรือนกว่า 12,000 หยวน โดยในปี 2023 อำเภอเฉิงโข่วได้เชือดหมูไปทั้งสิ้นกว่า 197,000 ตัว เพิ่มขึ้น 29.8% เมื่อเทียบกับปีก่อนหน้า

        หมูที่ใช้ในการทำเบคอนของเฉิงโข่วได้รับการคัดเลือกอย่างพิถีพิถัน โดยคัดเลือกหมูสายพันธุ์เฉพาะ และพิจารณาถึงสภาพแวดล้อมที่หมูเจริญเติบโต ทั้งความสูงเหนือระดับน้ำทะเล วิธีการให้อาหาร รวมถึงปัจจัยอื่นๆ 

        เบคอนเฉิงโข่วถูกแบ่งเป็นสามเกรด ได้แก่ ป้ายดำ ป้ายทองและป้ายเขียว จากเกรดสูงไปต่ำตามลำดับ เพื่อตอบสนองความต้องการของผู้บริโภคที่แตกต่างกัน

        ในอดีตการผลิตเนื้อหมักมักถูกจำกัดด้วยฤดูกาล แต่โรงงานอัจฉริยะของบริษัท Chongqing Meizhuimei Food Co., Ltd. ที่ตั้งอยู่ในอำเภอเฉิงโข่ว ได้พลิกโฉมการผลิตเนื้อหมักในรูปแบบใหม่

        "ตอนนี้เราสามารถผลิตผลิตภัณฑ์เนื้อหมักได้ตลอดทั้งปี" หวัง จวินเฉิง รองผู้จัดการทั่วไปของบริษัทฯ กล่าว พร้อมเสริมว่าอุปกรณ์อัจฉริยะของบริษัทช่วยเพิ่มประสิทธิภาพการผลิตได้ถึง 50% ลดต้นทุนการผลิตและการจัดการได้ 5% และ 2% ตามลำดับ โดยที่ยังสามารถคงรักษาคุณภาพของผลิตภัณฑ์เอาไว้ได้

        ปัจจุบัน ปริมาณการผลิตเบคอนของเฉิงโข่ว เพิ่มขึ้นจาก 3,500 ตันต่อปีเมื่อสี่ปีก่อน เป็น 12,000 ตัน โดยมูลค่าผลผลิตต่อปีของอุตสาหกรรมเพิ่มขึ้นจาก 350 ล้านหยวนเป็น 1.2 พันล้านหยวน ขณะที่มูลค่าผลผลิตของทั้งห่วงโซ่อุตสาหกรรมในอำเภอสูงกว่า 3 พันล้านหยวน

        ทุกวันนี้ ผลิตภัณฑ์เบคอนของเฉิงโข่วได้กระจายไปยังเกือบ 30 มณฑลทั่วจีน และอีกกว่า 10 ประเทศและภูมิภาคทั่วโลก

‍

ที่มา: People’s Daily Online