ม.มหิดลวิจัยเรียนลัด‘ภาษาจีน’ผ่านทางวัฒนธรรม ร่วมสร้างเศรษฐกิจไทย-จีนบนความเข้าใจอันดี

        สิ่งที่ไม่อาจแยกออกจากกันระหว่างการเรียนรู้ภาษาใดๆ ในโลก คือ ความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และประเพณี ฯลฯ ซึ่งเป็นที่มาของภาษานั้นๆ ดังนั้นจึงอาจกล่าวได้ว่าผู้ที่สำเร็จหลักสูตรทางด้านภาษา เป็นเหมือนดังผู้ที่ได้สำเร็จสาขาวิชาประวัติศาสตร์ สังคมศาสตร์ ตลอดจนด้านอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน ืนอกจากนี้ยังจะสามารถทำหน้าที่ “ทูตสันถวไมตรี” คอยเชื่อมโยงสู่การมีสัมพันธ์อันดี ตลอดจนลดความเหลื่อมล้ำ - ความแตกต่างทางสังคมที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งต่อกันได้เป็นอย่างดี

        ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา อาจารย์ประจำหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีน (หลักสูตรนานาชาติ) คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ได้ค้นพบวิธีที่จะทำให้ผู้เรียนชาวไทยในชั้นเรียนฝึกการฟังภาษาจีนประสบผลสำเร็จในการเรียนมากที่สุดในปัจจุบันว่า ไม่ได้ขึ้นอยู่แต่เพียงเนื้อหาที่ได้รับในชั้นเรียน แต่ยังสำคัญที่ “การใฝ่รู้” เสาะแสวงหาจากสื่ออื่นๆ ที่เกี่ยวข้อง ตามหลักการ “Workload - based Learning"

        โดยเป็นผลงานการวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิชาการระดับนานาชาติ "Journal of Language Teaching and Research" เมื่อเดือนมกราคม 2567 ที่ผ่านมา จากการเก็บข้อมูลด้วยวิธีการสัมภาษณ์ทั้งผู้สอน และผู้เรียนให้ได้ทราบถึงปัญหาที่เกิดขึ้นจริง

        พบว่าคนไทยส่วนใหญ่ยังมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนเป็นอย่างมากในเรื่องความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรมไทย - จีน ยกตัวอย่างเช่น ผลไม้จีนที่คนไทยส่วนใหญ่เข้าใจว่าเป็น “ผลไม้มงคล” เช่น “สาลี่“ ที่ชาวจีนนิยมนำไปไหว้เจ้า แต่ไม่นิยมมอบให้แก่กันโดยเฉพาะในวันแต่งงาน เพราะหมายถึง “การจากลา” ในขณะที่การมอบ “ส้ม“ จะสื่อความหมายไปในเชิงบวกว่า เป็นการ “มอบโชคลาภ“ ให้เงินทองไหลมาเทมา ดัง ”สีทองของเปลือกส้ม“

        อีกทั้งยังชี้ให้เห็นถึงปัจจัยของการเรียนรู้ว่า “สำคัญที่การใช้” โดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา ได้มีคำแนะนำสำหรับผู้เรียนภาษาจีนทั่วไปว่า ควรฝึกฟังสำเนียงจีนให้หลากหลาย โดยเริ่มที่สำเนียงจีนซึ่งเป็นมาตรฐาน ก่อนฝึกฟังสำเนียงจีนจากท้องถิ่นอื่นๆ ตามลำดับ แต่หากมีความจำเป็นในการฝึกทักษะการฟังภาษาจีนเร่งด่วนเพื่อใช้ติดต่อโดยเฉพาะ ควรฝึกทักษะการฟังสำเนียงจีนตามพื้นที่นั้นๆ

        นอกจากนี้ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา มองว่า จะเป็นที่น่าเสียดายเพียงใด หากผู้ที่มีคะแนนสอบเป็นเลิศในชั้นเรียนภาษาจีน แต่ไม่สามารถใช้ในการติดต่อสื่อสารได้อย่างเป็นธรรมชาติในชีวิตจริง เนื่องจากขาดการฝึกฝนกับสถานการณ์ที่ต้องใช้จริงอย่างต่อเนื่อง

        ซึ่งประโยชน์ที่ได้จากงานวิจัยโดย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา สามารถนำไปประยุกต์ใช้ในการ ”มอบการบ้าน“ พร้อมจัดหา “สื่อเสริมการเรียนภาษาจีน“ โดยให้ “ผู้เรียนเป็นจุดศูนย์กลาง” หรือวิเคราะห์จากความสนใจของผู้เรียน เพื่อสร้างแรงจูงใจให้เกิดความสนใจในบทเรียน และมุ่งเสาะแสวงหาข้อมูลต่างๆ ที่เกี่ยวข้องมาเสริมทักษะการฟังภาษาจีนด้วยตนเอง

        โดยข้อเสนอแนะที่ได้จากงานวิจัยฯ สามารถนำไปต่อยอดเพื่อพัฒนาการเรียนในภาษาอื่นๆ ได้ โดยในทางกลับกัน ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ไพศาล สุขใจรุ่งวัฒนา ชี้ว่า ชาวจีนที่เรียนภาษาไทย ต่างก็พบอุปสรรคที่ทำให้ไม่สามารถใช้ภาษาไทยได้อย่างเป็นธรรมชาติเช่นเดียวกัน อาทิ ด้านโครงสร้างทางวรรณยุกต์ที่ใช้แตกต่างกัน ตลอดจนพยัญชนะบางตัวที่ไม่สามารถถอดเสียงได้ตรงกัน

        นับเป็นโอกาสดีที่ มหาวิทยาลัยมหิดล ได้รับความไว้วางใจจากรัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีน ให้เป็นที่ตั้งของ “สถาบันขงจื่อ” ณ อาคารสิริวิทยา มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา เพื่อสานสัมพันธ์ไทย - จีน ตลอดจนส่งเสริมการแลกเปลี่ยนทางด้านภาษาและวัฒนธรรมมานานนับปี ได้นำมาซึ่ง “ความรู้สึกผูกพันฉันท์พี่น้อง” มาสู่ชาวไทย และจีน ที่จะขยายผลเพื่อการพัฒนาทางด้านการศึกษาภาษาจีน ซึ่งเปิดสอนอย่างได้มาตรฐาน ในระดับก่อนปริญญา และกำลังขยายผลสู่ระดับหลังปริญญา ณ คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล ศาลายา

‍

ติดตามข่าวสารที่น่าสนใจจากมหาวิทยาลัยมหิดลได้ที่: www.mahidol.ac.th

ภาพจาก: คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล

สัมภาษณ์ และเขียนข่าวโดย: ฐิตินวตาร ดิถีการุณ นักประชาสัมพันธ์ (ชำนาญการ) งานสื่อสารองค์กร กองบริหารงานทั่วไป สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยมหิดล โทร. 0-2849-6210

‍